دویست و پنجاه و هشت

این کاملاً حق منه که درجریان موردای پیشنهاد ازدواج باشم... این اصلاً درست نیست که همه اعضای خونواده بدونن اما من بی‌خبر باشم، اونم درمورد موضوعی که به من مربوطه!... خیلی زوره بخدا!...

چرا من نباید بدونم؟! چرا باید یهویی از وسط حرفاشون بفهمم؟! یا چرا باید توی عصبانیت ها متوجه بشم!!

چرا خودشون تنهایی بدون مشورت با من تصمیم میگیرن؟!

شاید اون موردی که از نظر اونا بده، از نظر من خوبه!!! البته، ازدواج توی این زمان میتونه منو از حرکت رو به جلو نگه‌داره... الان که دارم روزای ناب و پرآرزو رو طی میکنم نباید جلوشونو با این اتفاق بگیرم...

به هر حال، من بایـــــــــد بدونم!

از این به بعد من هم موردایی که واسم پیش میاد بهشون نمیگم.

خیلی از کارشون بدم اومد... اصلاً متوجه معنی کارشون نمیشم، نمیتونم بفهمم چه هدفی داشتن از این حرکت!