دویست و شصت و سه

دلم میخواد این دیواری که دور خودم کشیدمو خراب کنم. دلم میخواد کل زندگیمو هم بزنم، اونقد که همه چیزش له بشه...

مثلاً اینکه رابطمو با علیرضا بهتر کردم، خیلی بیشتر اجازه دادم بهم نزدیک بشه. دلم میخواد دیگه مثل قبل خشک نباشم. دلم میخواد خودمو لوس کنم، قربون صدقم بره. قهر کنم و نازمو بکشه.

دوس دارم از اون آدم خشک و سرد و بی احساسی که بودم فاصله بگیرم.

دلم میخواد زندگی کنم. عادی باشم. مثل همه. مثل بقیه دخترا...

خیلی خیلی به علیرضا اجازه دادم که راحتتر باهام حرف بزنه و از اون حرف زدن خشک و رسمی خلاص بشم. تعجب کرده بود از کارام. حتی بهش گفتم بیاد اصفهان...

مهم نیست که آخرش چی میشه... مهم اینه که میخوام از الانم استفاده کنم. نمیخوام الان رو مثل گذشته توی تنهایی نکبت خودم بگذرونم... کی از فرداش خبر داره؟... الان رو باید خوش گذروند.

دیگه نمیخوام اون آدم عصبی سابق باشم. میخوام نسبت به خیلی چیزا بی توجه باشم. توی بحثا سعی کنم خیـــــــــلی خونسرد باشم...

+ بعضی حرفای مامان بدجـــــــور رو اعصابمه...